KURŞUN YARASI ÇANAKKALE
İşte o gün..Gökyüzünün, denizin, dağların kızıla boyandığı gün...O sabah milletin kaderini sonsuza kadar deiştirecek o sabah...Belkide o an o saniye...
Türk ordusu vatanı savunmak için hiç gözünü kırpmadan düştü ateşe...Cayır cayır yanana dek ağlayana dek anaların bacıların gözleri...Daha ana kuzuları iken çıktılar yola. Mehmetçik yiğit olup siper aldılar vatanı.
Kalplerınde vatan sevgisi, arkalarında ana dualarıyla karış karış geçtiler Çanakkaleyi...Düşman güçlüydü. Yenılmez, korkusuz, gözü pekti sanki...Bizim Mehmetçiklerımızde ise cephane yok...Yiyecek yok..Yeterli ilaç yok...Tek yüreklerindekı vatan aşkı vardı...Çanakkale ahhh Çanakkale...Çelikten bır saldırıya karşı etten ve kemıkten bır savunma yerıdır şimdi. Savaş başladı...Gözü pek Anzak askerlerı hiç düşünmeden yurdumuza işgal etmeye devam ediyorlardı...Baş Komutan M. Kemal askerlerımızın basında savaş emırlerı verırken bu guçlu ordu karşısında daha fazla dayanamadı Anzaklar...Türk ordusunun içinde yanan ateş, savaşa giderken "Allah Allah" seslerıyle yankılanıyordu tum Çanakkale...Sonunda savaş bıttı...Bizim Mehmetçiğimiz, annelerının kınalı kuzuları bu vatanı kurtardılar...
Denız, gökyüzü, dağlar kızıla boyanmıştı ama işte Çanakkale GEÇİLEMEMİŞTİ...Kardeş olmuştu Ahmet, Mehmet..Savaşın tek izleri kalmıştı...Hepsinınde duyguları aynıydı...
"Bu Vatan Bizimdir...Kimselere Vermeyeceğiz...Çanakkale Geçilemedi..Geçilemez.."
Gülşah Çetın
16.06.2009
Salı