Mustafa-Jı İNÜ =)

İNÜ'den güncel yazılar =)

Ah Sevgi ah =)

Geçenlerde arkadaşımız Sevgi benim aklıma bir fikir soktu. =) Bu aralarda herkes bir dizi yazıp yollamak peşinde – sözümün amacı kimseyi kırıp üzmek değildir.- seninde dizin yok mu dedi =) bende aklıma parlak fikir gelirse neden olmasın dedim Sevgi bu sefer sen hayatını yazsan dizinin alası olur dedi =) aslında haklıydı. Beni çok yakından tanıyanlar bile içimdekilerin hepsini bilmez çünkü ben dertlerimle etrafımdakileri boğmak istemem. Sadece dertlerimle kendim meşgul olup kendimi başkalarına adamak hayat felsefelerimden biri…

Sevgi’nin bu sözünden yola çıkarak arada bir yaşadığım acı-tatlı olayları sizlerle paylaşacağım. Hoş benim hayatımdan sizlere ne okuyunca elinize hiçbir şey geçmez ama belki bilgisayarda yapacak işiniz kalmaz, msn de ilgi çekici kimse kalmaz konuşmaktan bıkmışsındır. O zaman benim bölümüme girip bir iki satır okursan keyfinin yerine geleceğine hayatı acı-tatlı tanıyacağına eminim.

Umarım sizleri eğlendirebilir, bir nebze olsun güldürebilirim. Güldürebilirsem ne mutlu bana. İlk yazımı en kısa sürede yayınlamak dileğiyle şimdilik görüşürüz….

Merhaba…

Sanırsam en iyi girişi şekli bu. Selam, Merhaba, Sevgili Günlük, Sayın Aptal Günlük, veya Yazı Defterim hayır hiç biri bana göre değil. Orijinal’den Selamlar..?.. Evet, sanırım bu bana göre =) Ee kendimize bi kere orijinal insan dedik ortaya bir laf attık, onun arkasında durmak lazım değil mi ? =)

O zaman baştan alalım =) …

Orijinal’den Selamlar…

Sitemiz aracılığıyla herkesi selamlar saygılarımı iletirim.
Bugünün konusu ağabey-kardeş ilişkileri olabilir. Evet, konumuza giriş yapalım. =)

Aile, toplumun temel taşıdır. Aile bağları kuvvetli olmayan bireylerde illegal yaşam sürerler, aile bağları kuvvetli olanlara haset ederler, kendilerini sorgularlar neden bende onlar gibi değilim diye… Kimisi ben ailemden normal insanlar kadar ilgi görmedim ben de çocuğuma yapmam ben görmedim bu hale geldim o da görmesin bir yeri mi eksilir der ailesinden gördüğü gibi hareket eder. Bilmem bilir misiniz şu an filmin adını hatırlayamadım 2-3 sene öncesine kadar Yeşil Çam tv nin takipçileri varsa kesinlikle bilirler, başka film yokmuş gibi hep o filmi yayınlarlardı =) Bir adam bir kadınla evleniyor, o kadından 2 çocuğu oluyor biri kız biri erkek sonra eşi vefat ediyor. Adam, bir kadınla daha evleniyor fakat bu kadın az önce konuştuğumuz gibi ailesinden hiç sevgi görmemiş, kendi halinde yetişmiş kötü kalpli bir üvey anne. Bu kadın çocukları hep döver. Anlattığım gibi gerçek hayattan alıntı olan bu filmde ( demek ki hayatta çok yaşanıyor ki alıntı yapıp film olarak basına sunmuşlar insanları olaylardan haberdar etmek için ) erkek çocuğu kızdan daha büyük, onun ağabeysi.
Ve kardeşini tahmin edebileceğinizden çok fazla koruyor.

Aile içinde kardeşler çok önemli. Aile içerisinde sorunlar olduğu takdir de onlar birbirlerine sahip çıkacak, birbirlerine destek olacaklardır. Babam hep ağabeyimi çok sevip onun sözünden çıkmamamı söyler “benden sonra ağabeyin, bize bir şey olduğu takdirde seni koruyup kollayacak o bu yüzden ağabeyine sevgide kusur etme” der.

Ve ben dünyanın en şanslı insanıyım sanırsam =) (ilk başta canım kardeşim Merve’mi tanıyorum o ayrı konu =) ) Bildiğiniz gibi ben lens kullanmaya başladım. Bu gün doktordaydım. Lensimi yaşımdan ve üç günlük bir lens kullanıcısı olduğum halde çok başarılı olduğumu söyledi fakat ben itiraf ettim ki bugüne kadar –ki büyük olasılıkla bu gecede çıkaramayacağım =) – lensimi hiç kendim çıkaramadım. Unutmamak gerek doktorda çıkardım =) hakkımı yemeyin ama gözümü parmaklamaktan kendimi alamadım =) bu yüzden gözüme zarar vermişim ama iyileşmiş... Neyse konuyu dağıtmayayım. Dün gece ağabeyim çok yorulmuş saat 11 de uyudu. ( gözümle görmesem asla inanmam =) ) bende 20 dakika banyoda uğraştım. Sakin olmaya çalışa çalışa deniyorum. Annem kapıda ikide bir “İrem çıktı mı? Ağabeyini kaldırayım mı? Ne yapıyorsun? (ben cevap vermeyince inadına merak ediyor haliyle =)) “ diye diye en sonunda ağabeyimi kaldırdı. Ben kaldırma yorgun filan diyorum ama ağabeyim çıkarmasa asla çıkaramam =) belki çıkarırım da iki gözümü de beraberinde çıkarmış olurdum herhalde =) Ağabeyim geldi –Not: o da lens kullanıyor =) – lensleri olmamasına karşın elini yıkadı gözüme parmağını bir değdirdi aşağıya çekti tak diye eline geldi lens. Ben çıldırmış durumdayım. Ben lensin üzerine gözlüğü takıp çıkarmayı düşünüyorken ağabeyim burnunun ucunu göremeyen modla benim lensimi çıkardı =) Bizim apartmanın karşısında 10 katlı bir bina var en iyisi ben oranın terasına çıkıp kendimi atıyım =) ama yapamam o apartmanlara şifre ile giriliyor =)

Sonuç olarak ana fikride veriyim =) . Ben sonuç olarak; aile bağlılığının çok önemli olduğunu, ağabeyimiz varsa onun baba yarısı olduğunun bilincine varıp ona göre tavır ve davranışlarımızı değiştirmemiz gerektiğini anlatmaya çalıştım…

Sürç-ü lisan ettiysem affola. Her hangi kimsenin gönlünü kırdıysam özür dilerim.
Bugünlük kalemim tükendi. Yarın belki daha uzak beklide yıllar sonra tekrar bu yazı dizisiyle buluşuruz. Şimdilik herkese ne zaman okuduysa ona göre iyi günler / iyi akşamlar / iyi geceler / iyi sabahlar =) ….

Orijinal’den Selamlar, Saygılar…

Merhaba arkadaşlar, bu sizinle ikinci buluşmam, gün geçtikçe ısınıyorum bu yazı işine, seviyorum, keyif veriyor, sizlere de tavsiye ederim.

Dün gece uyku tutmadı beni, kalktım balkona çıkıp biraz oturdum. Böyle zamanlar için düşünecek bir şey lazım. Genelde biz yaş gruplarında bu aşk meşk olur. =) evet, bende bunu düşündüm. ( ama somut birini değil =) )

Dün gece kafama dank etti. Acaba insanlar neden sever ve sevilmek ister? Sevmeden de yaşayamaz mıyız? Sevip sevilince elimize ne geçiyor? Bunları ve cevaplarını düşündüm...

En mantıklı cevabım, insanlar mutlu olmak için sever ve sevilmek ister. Ama aşk acı verir =) . Şu 14 yıllık hayatımda ( ) hiç aşk tarafından yüzüm gülmedi sağ olsunlar =) tabi bu sadece onların suçu değil, bu konuyu şimdilik erteliyorum. Aslında aşk insanı adam eder. Olgunlaşırsın. Acıya dayanıklı olmaya, yaralarını sarmaya alışırsın. Bir nevi iyi galiba bu yaşlarda âşık olmak. Hayatı erken tanımaya başlıyoruz. Bu kahpe dünyanın işlevini erken yaşta öğreniyor, çilesini erken çekmeye başlıyoruz. Peki iyi hoş seviyoruz seviliyoruz da sevmeden de olmaz mı bu dünya? Neden sevilmek zorundayız ya olmazsa olmaz mı bu kardeşim. Yaşamak için 1 oksijene 2 yiyecek tüketip besin almaya, enerji üretmeye ihtiyacımız var. Hani bunların içinde aşk nerde? Ama hayatta sap çekilmiyor be kardeşim =) olmuyor olmuyor ‘O’nuz olmuyor… yoksa ben bayılmıyorum yani acı çekmeye, sürekli Emrah Emrah takılmaya =) =P ilk gördüğünde vurulur kimisi, kimisi sonradan sonraya ısınır tabiri caizse elektrik alır (ben alamıyorum elektriği *tedaş* zam yaptı =P ) sonra bir bakar karşısındaki bizimkine karşı boş e sağlık olsun kardeşim iyisini bulurum ben sana =) ama yok bizimki ister illa o olsun. Sonra vazgeçmeye çalışır. Dikkat ama çalışır. Bir kere kaptırdıysam ben bu yüreği ona çıkmaz artık sevdası içimden... Kimi inatçı olur yok ağabeycim ben illa unutacağım bunu inatçı keçi =) biz gelelim unutacağım diyene. Bir gün o çocuğu en fevkalade gülüşüyle görür daha da bağlanır. ( Not: Sevdiği çocuk cool bir tipse bu gülücük acayip etkiliyor haberiniz olsun =) Benden söylemesi )
Ama bizimkinin aklında hep bir unutmaktır gider. Gel gelelim inatçı keçimize. Bizim keçi peşini bırakmaz çocuğun. Çocuk bunun ilgiyi çakar o kadarda beyin özürlü değildir herhalde kardeşim âşık olduğun çocuk eğer o derece özürlüyse bırak onun peşini gel kardeşim ben sana daha yakışıklısını akıllısını bulurum. Hoş yakışıklılıkta nereye kadarsa pehh. Çatkımı senin çocuk olayı eh fena değil. Tamam, çaksın belki o da boş değildir sana karşı. Haydi, ters tarafımıza geldi çocukta sana karşı boş e yine sağlık olsun sen azcık daha onun peşinde takıl =) Derste azcık bakış çaktırmadan (arkadaş tavsiyesi [ ]) yine mi tık yok çocuk da az daha sabır kardeşim az daha. Belki çocuk utangaç hee eğer utangaçsa o iş azcık beni aşar. Onun hal ve hareketlerinden konuşmalarından sen anlayacaksın, hiç bana bakmayın ben öyle alengirli konuşanları anlamam seviyorsam çıkar karşısına seni seviyorum derim ağabeycim ne yapıyım =) o hikâyeyi de anlatacağım unutturmayın güldüreyim sizleri azcık =) Neyse ne diyorduk evet hal ve hareket üzerine biraz düşünmen lazım orası işin en gıcık tarafı kabul ediyorum =)
Aha çocuk aşka geldi söylüyor of bağırıyor seni seviyorum canım hayatımın aşkısın benimle çıkar mısın? Tamam, çocuk yola geldi =) hadi hayırlısı. Ama ama yelkenleri hemen suya indirmiyoruz. =) İndirmek olmaz kız dediğin azcık nazlı olur =) 1–2 gün peşinde dolansın sonra ne yapmak istiyorsan yap hayatım =)

*tedaş= elektrik idaresi

Ama ne yalan söyleyeyim sevmek lazım arkadaşlar. Bende karşıyım ama ne yapacaksın orman kanunu bu =) Sevmek, sevgini layıkıyla yaşamak ama hak edeni sevmek... Bu nokta çok önemli. Eğer seni hak etmiyorsa yol ver ağabeycim ona =) gitsin başka limanlara aa kafiyede yaptım ne güzel ohh tam havama girmişim =) ah hazır havama girmişken benim 2. sınıf hikayemi de anlatayım.

2. sınıftayız. 2002–2003 eğitim öğretim yılının sonlarına geliyoruz. Okulun bitmesine ya 1 ay ya da 2 hafta filan var. Benim aklımda hiç o çocuk yok. =) Nerden çıktı diye sormayın bende bilmiyorum ( ) bizim sınıfta bir çocuk var. İsmi lazım değil. Ben nerden çıkardıysam ya da neremden uydurduysam ( ) bunu sevdiğimi sanmışım – ki gerçekten sanıyorum şu zamana kadar hiç gerçekten sevemedim =) – daha sonra bir gün okuldan gelmişim kırtasiyeye gidiyorum zarf alacağım, kendi elimle ilan-ı aşk edeceğim kurtulacağım ( ama sonradan akıllandım artık bilgisayar çıktısı alıyorum =P ) ama karşı taraftan hiçbir beklentim yok =) gerek fiziğim olsun gerek kişiliğim onun bana yakışacağından değil de benim ona yakışmayacağımdan şüphe ediyorum =). Neyse ben aldım zarfı kağıdı, annem içerde iş yapıyor of oturmuşum balkona püfür püfür denizden denizden serin serin esiyor bana da ilham ne geliyor ne geliyor =). O zamandan belliymiş benim şarkılarla bu kadar haşır neşir olacağım. Mektubun içinde şimdi adını unuttuğum o dönemin hit aşk parçalarından biri ama mektuba da ne şiir yazmışım. Eh iyi yaptım hoş ettim ertesi gün çocuğun çantasına attım, aferin bana. Çocuk bir gün sonra bana geldi ve direk olarak bende sana karşı bir yakınlık yok ama bu yazdığın şiir harika ve bu şiirin senden çıktığına inanmıyorum eğer bu şiir sana aitse bende seni seviyorum dedi. O günü dün gibi hatırlıyorum...

Kıssadan hisse arkadaşım, konuşmaktan, onu sevdiğini söylemekten korkmayacaksın ama gerçekten seviyorsan korkmayacaksın. Benden bir olay daha öğrendiniz. Sizleri bir nebze olsun tebessüm ettirebildiysem ne mutlu bana, sizlere faydam dokunduysa dünyanın en mutlu insanıyımdır ben.

Bugün de yaz yaz kalemim tükendi. Bir dahaki makalemde sizlerle farklı bir konuda buluşmak üzere kendinize iyi bakın…


07 Ağustos 2009

İNÜ’den Sevgilerler...